Lieve mama,

(Onlangs geschreven voor een tv-programma vanuit een denkbeeldig neerstortend vliegtuig. Het item ging uiteindelijk niet door, maar dit weekend wilde ik ‘m toch delen; happy sexy Mother’s Day!)

toen je trouwde met papa draaide je John Lennon in de kerk, en toen je zwanger was zeiden de mensen dat ik met een longontsteking geboren zou worden omdat je rokjes zo kort waren. In het burgelijke Breda was je een exotische rebelse verschijning; Yoko Ono als gogo-danseres.

Maar dat wist ik als baby-beertje natuurlijk niet; ik was alleen maar straalverliefd op mijn prachtige moeder. Urenlang kon in jouw zwaaropgemaakte Bambi-ogen staren. Maar dat weet je nog wel, he mama? Zoals je je ongetwijfeld nog wel die keer kan herinneren dat ik je als kleuter vroeg of je net als de andere moeders een grijze regenjas kon dragen, in plaats van jouw hooggehakte lakleren lieslaarzen met bijpassende glimmende mini-mac. ‘Ik ben in ieder geval op een overstroming voorbereid,’ plaagde je, en ik begreep: dit is mijn moeder, zo viert ze haar vrouwelijkheid.

Inmiddels ben ik zelf moeder, en net als jij droeg ik tijdens mijn zwangerschap veel te hoge hakken en veel te korte rokken. Ik vier net als jij elke dag mijn vrouwelijkheid in ‘ongepaste’ outfits en ‘foute’ make up. Mijn motto: épater la bourgeoisie! Jij bent mijn grote inspiratie. Maar ja, dat weet je, zoals je zoveel van mij weet; we spreken elkaar nagenoeg dagelijks. Ik bel je om de meest onbenullige redenen. ‘Mama, ik ben een panty aan het kopen. Hoeveel denier zal ik doen?’ En dan papa’s stem in de achtergrond: ‘Belt ze nu vanuit Manchester om dat te vragen?’

Maar mama, even to the point: ik zit in een vliegtuig dat gaat neerstorten. En ik besef me nu eigenlijk voor het eerst –en het laatst, haha- dat ik je één ding nooit recht voor zijn raap heb verteld. Ik hou van jou. Het is iets wat ik dagelijks meerdere malen tegen mijn man en kind roep, maar het schiet er bij jou altijd bij in. Misschien omdat ik opgroeide in de jaren 70, waarin je dat soort dingen nou eenmaal niet zei? Misschien zijn we te Hollands nuchter? Hebben we die gewoonte nu eenmaal niet? Maar ik zeg het nu toch: ik hou van je. Oké doei. Draag je wel een minirok op mijn begrafenis?

Vier generaties Thaise draakjes op een bed

Met mijn moeder, oma en dochtertje Tigerlily; vier generaties Thaise draakjes op een bed