Vier je vrouwelijkheid. Draag je steentje bij aan een mooiere wereld. Twee kleine motto’s die grote gevolgen kunnen hebben, denkt journaliste/presentatrice Beertje van Beers (43). Nee, dat denkt ze niet, dat wéét ze. Dus voedt ze haar dochter Tigerlily (8) ook zo op. ‘Haar vader is een soort Sinterklaas.’

(Door Guuz Hoogaerts)

Toen Tigerlily in haar stoere-jongenskledingfase zat, kreeg Beertje van Beers veel blikken en blijken van medeleven. Want kijk toch eens hoe de kleine (‘Tijgertje’, voor intimi) erbij liep: in glittertruien van Cool Cat, gympen in schreeuwende kleuren en met lampjes, grote baggy jeans. Het hart van haar moeder, immer perfect gestyled, zou dus wel bloeden. Die lachte er toen, en nu, nog hartelijk om. ‘Welnee. Ik stimuleerde het juist. Ging met haar naar de jongensafdeling van kledingwinkels. Liet haar video’s zien van skateboarders uit de jaren zeventig. Want als het dan zo moest, dan moest het wel goed.’

Beertje is in een Amsterdams hotel neergevleid op een klein sofaatje. Ze draagt een grijs jurkje, hoge laarzen, veel haar en nog veel meer glimlach. ‘Ik heb zelf ook zo’n sportieve periode gehad. Ik was denk ik even oud als Tiger nu. Ik vroeg centjes aan mijn moeder en kocht een strakke Club de France jeans, gele Nike-gympen, een gele sweater en op mijn voorhoofd zat een zweetband met heel groot het ‘Fame’-logo, van de tv-serie, erop. Mijn moeder, die me daarvoor in allerlei zelfgenaaide, a-symetrische jurkjes kleedde, vond het prima. Ik moest mijn eigen smaak ontwikkelen. Je hoopt dat je kind in sommige fases van haar leven naar jou toe trekt, dat ze een voorbeeld aan je neemt. Maar tegelijkertijd hoop je ook dat ze een zelfstandig denkende persoonlijkheid wordt.’ En dat kan dus ook in een glittertrui en Van’s gympen, in plaats van een minirokje en pumps.

Beertje houdt niet van fopspenen en luiers. Dat zit maar in de weg. En niet alleen letterlijk, ook figuurlijk. ‘Ik heb Tigerlily zo snel mogelijk zindelijk gemaakt. En de speen heb ik zo weinig mogelijk gegeven. Dat belemmerde haar bij het spreken.’ Beertje gaat er eens goed voor zitten. ‘Kijk, ik zie mezelf als gastvrouw. Ik wil mijn dochter wegwijs maken in het leven, haar veerkracht geven voor als het tegen zit. Ik kan haar geen geluk beloven. Maar ik wil wel het gevoel hebben dat ik iemand op de wereld heb gezet die haar steentje bijdraagt om er een mooiere plek van te maken. Daarom vind het belangrijk dat Tigerlily de juffrouw een hand geeft en aankijkt als ze de klas ingaat. Dat ze kassapersoneel complimentjes maakt. Als je respect geeft, word je daar zelf gelukkig van, maar anderen ook.’ Beertje, die getrouwd is met de Amerikaan Justin Pate, spreekt thuis veelal Engels met haar dochter, haar speech is dan ook peppered met Amerikaanse expressions.

‘‘Get over yourself’, zei ik tegen Tiger, toen ze een keer iemand niet gedag zei uit verlegenheid. Dat groeide uit tot een heus conflict. De eerste van slechts twee keren dat ik echt boos op mijn dochter was. Ik word er weer emotioneel van als ik er aan denk. Ik zei: Je mag best verlegen zijn, maar als je iemand niet aankijkt, niet groet, dat vind ik heel erg. Wees niet zo met jezelf bezig. Geef mensen het respect dat ze verdienen! Dit speelde twee jaar geleden, ik weet het nog heel goed. Tigerlily had meteen door dat ik het meende, ze schrok ervan.

‘De andere keer dat ik boos werd, was onlangs, op vakantie bij mijn schoonmoeder in Idaho. Ik stond te koken, Tiger ging in bad en vroeg of ik erbij kwam zitten. Het klinkt allemaal wat suf nu ik het zo vertel, maar het ging om iets fundamenteels. Ik was zo druk, dat ik niet naar de badkamer kon komen. Op een gegeven moment stond Tigerlily boos voor me: ‘Jij bent niet gekomen mama! Je had het beloofd! Daarna ging ze whatsappen met mijn moeder. Soms typt ze berichtjes, soms gebruikt ze de dicteerfunctie. Ik hoorde haar zeggen dat ze boos was op mama, dat mama had beloofd te komen. Ik riep uit de keuken: Was je terecht boos? ‘Ja’, riep ze terug. Dat vond ik zo onrechtvaardig, het raakte me ineens heel hard. Wat niet hielp was dat mijn man op zakenreis was naar Brazilië, dat ik ongesteld moest worden en Tigerlily haar vader miste. Ik zei tegen haar: Mama vind jou even niet lief. Daarna heb ik een potje zitten huilen op het toilet. Toen ik terugkwam, had ze allemaal briefjes opgehangen met tekstjes als ‘Mama, ik houd van jou’. Toen moesten we samen huilen.’

Justin en Beertje hebben nu elf jaar een relatie, ze trouwden drie maanden na de geboorte van Tigerlily in 2007. ‘Toen ik hem ontmoette, was hij nog een jongen. Hij is half Pools, half Blackfoot indiaan, opgegroeid in de bergen van Amerika. Hij had niet eens een paspoort toen ik hem in New York tegenkwam. Nu is hij echt een grote stoere man, met grijs in zijn baard, iemand die zijn gezin wil beschermen.’ Bijna de helft van het jaar is Justin op reis voor zijn bedrijf, hij verhandelt kort gezegd zijn ervaring als beplakker (‘wrapper’) van zowat alles. ‘Certified Graphics Installer/Instructor’, staat op zijn LinkedIn-pagina, wat inhoudt dat als je een gebouw wil beplakken met een enorme reclamesticker, of als de NS haar treinen niet meer wil schilderen maar geel wil bestickeren, dat je dat Justin belt die je helpt hoe je dat het beste kunt doen.

‘Er was geen diepgewortelde kinderwens’, zegt Beertje, ‘bij ons alletwee niet. Justin was al eens getrouwd geweest, het hoefde niet zo. Maar dat sloeg al snel om, gek genoeg, nadat ik hem een foto had gestuurd van mezelf op het strand met een paar mango’s. Toen wist hij: dit is de moeder van mijn kinderen, haha. Bij mij ging het anders. Ik had met een vriendin het hele ivf-traject meegemaakt. Ik zou haar helpen. Stel je voor: twee vrouwen die bang zijn voor spuiten die een hormoonspuit moeten zetten. Gillen, natuurlijk. Die gevolgen van de hormoonbehandelingen waren nogal ingrijpend, haar leven stond zowat op zijn kop. Dat schrok mij af. ‘

Toch besloten ze het erop te wagen. ‘Ik slikte de pil niet, we gebruikten de ritmiekmethodiek. Laten we het een keer onveilig doen, zei ik. Als het niet lukt, ook prima, dan hebben we een fijn leven samen, worden we suikeroom en –tante. Maar natuurlijk was ik gelijk die eerste keer zwanger.’

De zwangerschap was volgens Beertje ‘supersexy’, de bevalling verliep minder soepel. ‘Een keizersnee, waarvoor ik nog drie keer terugmoest naar het ziekenhuis voor allerlei nabehandelingen. En daarna de korte nachten. We werden er wanhopig van. Ik weet nog dat we uitgeput op de bank zaten en tegelijkertijd tegen elkaar zeiden: nou, jij zal wel gelukkig zijn nu. En daarna: maar jij wilde dit toch zo graag? Nee, ik dacht dat dat jij het zo graag wilde, haha. We lachen er nu nog wel ’s om.

‘We hebben het gevoel dat we compleet zijn met z’n drieën, dus er komt geen tweede kind meer bij. Maar als ik het nog ’s zou doen, dan doe ik het veel rustiger aan. Ik ben na drie maanden gelijk weer als een idioot gaan werken. ’s Nachts artikelen schrijven terwijl ik met een voet de maxicosy op en neer wipte. Met een kolfapparaat het vliegtuig in, reportages maken voor De Telegraaf. Justin was naar Amsterdam verhuisd en bleef had gespaard, hij wilde wel een tijdje thuisblijven en zorgen voor Tigerlily. Typisch: toen ik de zwangerschapstest had gedaan liep ik te hyperventileren van blijdschap, terwijl hij gelijk allerlei zaken ging regelen zodat we het financieel konden bolwerken.’

Het vele werken, als free-lance journalist continu op zoek zijn naar werk (‘the hustle’, volgens Beertje) ging haar tegenstaan. ‘Ik wilde mijn kind niet naar de crèche brengen. Daar gingen ze allemaal leuke dingen met haar doen, en dat wilde ik zelf! Ik gunde andere mensen mijn dochter niet. Ik betrapte mezelf op de voor mij aanvankelijk nogal ouderwetse gedachte dat mijn kind mij het eerste jaar harder nodig heeft dan haar vader. Dus ging ik geleidelijk minder werken, en schopte ik Justin de straat op: hup, ga maar met je knuppel voedsel zoeken, haha. Hij werd daar gelukkiger van, en ik ook.’ Spijt van die beslissing heeft ze nooit gehad. ‘Ik heb nog steeds vlinders in mijn buik als ik haar van school ga halen, ik ben echt verliefd op mijn kind.’

Naarmate de tijd vorderde, ging Justin steeds meer, en Beertje minder werken. ‘Ik heb met tranen in mijn ogen en een bibberstemmetje schrijfopdrachten afgezegd. Het voelde zo tegennatuurlijk als free-lancer. Maar ik wist dat wij er alle drie uiteindelijk gelukkiger van zou worden.’

Momenteel is Justin bijna de helft van het jaar on the road. ‘Tigerlily en Justin lijken heel erg op elkaar qua karakter. Dat botst dan ook wel eens, als Justin weer thuis is. Tigerlily en ik hebben het heel fijn samen, dan moet ze me ineens delen met Justin. Schrijver Bart Chabot zei ooit: als ik lang ben weggeweest, dan moet ik thuis het fort weer heroveren. Zo is het voor Justin ook. Dan legt hij dingen op de verkeerde plek, doet de foute snacks in Tigerlily’s lunchbox. Tigerlily wordt er een beetje nuffig van. Maar tegelijkertijd is het ook feest als hij er weer is. Hij is een soort Sinterklaas, beladen met cadeaus komt hij terug van een reis.’

De lange afwezigheid van Justin zorgt voor extra spanning in de relatie met Beertje – op een goede manier. ‘We hebben besloten om elkaar weer als minnaars te zien’, vertelde ze in een eerder interview, ‘ik trek dan een hoerig lingeriesetje aan. Dan ben ik even niet de voorleesmoeder of de presentatrice, maar de minnares.’ Als Justin op reis is, bellen ze vaak. ‘Hij stuurt me foto’s van alles wat hij eet, ontbijt, lunch en diner. En ik stuur foto’s van wat Tigerlily aan heeft naar school, en wat wij eten. Ook als hij weg is, voel me heel verbonden.’

Wie Beertje op Instagram of Facebook volgt, weet dat ze het tonen van haar vormen en vrouwelijkheid bepaald niet beperkt tot de echtelijke slaapkamer. Twee jaar geleden poseerde ze zelfs voor Playboy. Een weloverwogen beslissing, waar zowel man als dochter bij betrokken werden.

‘Ik flirtte al langer met het idee, maar twee jaar terug voelde ik me lekker in mijn vel genoeg. Ik hoefde niet te poseren om schulden af te betalen, ik was en ben puur natuur, het leek me een goed idee dat Playboy ook eens liet zien hoe een vrouw van veertig er uit kan zien. Ik had total control, het werd een ode aan de Bunny. Er werd een origineel Bunny-kostuum uit de jaren zestig invlogen, Tigerlily mocht het uitpakken en de konijnenoortjes op mijn hoofd zetten. Nu nog, als ze een bunny ziet in een tijdschrift of boek, maakt ze er een opmerking over.’

Beertje was niet bang voor geroddel op school of nare opmerkingen richting haar dochter. ‘Is niet gebeurd, en daar was ze nog te jong voor om het echt te begrijpen als het wel was gebeurd. Het zou anders geweest zijn wanneer ze al een tiener was geweest. De beslissing om de shoot voor Playboy te doen is weloverwogen genomen, met instemming van Justin en zelfs van zijn moeder. Ik doe de dingen graag bewust, ik snap dat sommige acties als moeder zwaarder wegen dan wanneer ik geen kind zou hebben gehad. Ik heb er alle vertrouwen in dat Tigerlily snapt dat mijn motieven zuiver waren. Ik voelde me vrij om te poseren, ik voel me vrij om aan te trekken wat ik wil. Vrijer dan sommige andere moeders die ik tegenkom in Amsterdam Oud-Zuid, met botox en fillers. Die omarmen het moederschap en hun leeftijd niet. Dat deden de Françaises in de sixties toch beter.’

Beertje voelde drang om zich, na de geboorte van haar dochter, nog uitdagender te gaan kleden. ‘Vier maanden na de geboorte van Tigerlily deed ik al weer een lingerieshoot voor Marlies Dekkers. Stond ik daar mijn lekkende borsten, terwijl Tigerlily over me heen plaste, haha. Maar ik vond het geweldig.’ Inspiratie voor haar provocatievere kledingstijl kwam van onder meer van Jane Birkin, sixties-icoon, zangeres, actrice en de vrouw naar de Franse superster Serge Gainsbourg. ‘Birkin was in de jaren zestig en zeventig een prachtige vrouw, een hertje. Ze genoot duidelijk van haar twee dochters, maar verslonsde niet. Integendeel. Weet je, er vielen zoveel puzzelstukjes op hun plek voor mij. Ik voelde me ineens een volwaardige vrouw toen ik een kind had gebaard. Waarmee ik niet wil zeggen dat dat niet zou kunnen gelden voor kinderloze vrouwen, maar voor mij voelde dat zo. Deze borsten hebben melk voortgebracht, dit kind heb ik cel voor cel gebouwd. Wow! Geweldig!’

Beertje realiseerde zich nog iets anders: ‘Me-time is overrated’. Dat heb ik van mijn moeder, die tegen me zei, toen ik me beklaagde dat ik in de eerste maanden na de geboorte van Tigerlily zo weinig sliep: Nu moet je de kracht uit je gezin halen. En dat is ook zo. Me-time is us-time geworden. En toen ik me realiseerde dat ik mijn energie uit een andere bron moest gaan putten, dat het niet erg was dat ik een yoga-klasje moest missen of dat boek niet meer kon lezen, toen voelde ik me pas echt een superwoman! Ik vind ouders dan ook de allerleukste mensen die er zijn. Die snappen het tenmiste!’

Beertjes moeder, zelf dochter van een Nederlandse vader en een van Thailand naar West-Brabant geëmigreerde moeder, is nog steeds een belangrijke inspiratiebron. ‘Zij haalde me van school in een zwart lakleren regenjasje en zwarte lakleren lieslaarzen. Toen ik vroeg of ze niet een gewone regenjas kon aandoen, zoals alle andere moeders, zei ze: nee. Want zo is mama niet. En dat begreep ik meteen. Ik verwacht niet dat Tigerlily me ooit gaat vragen om me anders te kleden. Ik hoop vooral dat ze haar eigenzinnigheid behoudt. Ze is, toen ze kleiner werd, een paar keer naar de peuterspeelzaal geweest. Daar werden wel eens verkleedspelletjes gehouden, maar Tigerlily was nooit verkleed als ik haar ging ophalen. Zelfde verhaal met de Sinterklaas viering, zij wilde nooit een pietenmuts of mijter op. Toen flamencojurkjes in waren bij de kinderen hier in de buurt, trok zij ze niet aan. Ze is heel kritisch op wat ze aandoet, is nu heel nieuwsgierig naar mode, naar wat ik aan heb. Ik heb een filmpje wat Justin van een drie-jarige Tigerlily maakte op het Museumplein, waar ze aan het voetballen is. “Wow, Tigerlily is a superstar!’, zegt Justin tegen haar vanachter de camera. Ze stopte met voetballen, liep naar Justin, keek in de camera en zei: ‘Titi niet superster. Titi is titi!’

In het kort

Wie: Barbara Berina Beertje van Beers (Breda, 28 augustus 1972)

Werkte: Als model over de hele wereld.

Presenteerde: Top of the Pops (BBC) , De Staatsloterij Show (RTL4), The Entertainment Show (Sky), Tease (Veronica)

Schreef voor: Nieuwe Revu, De Telegraaf, Esquire.

Presenteert nu: Altijd Jong (RTL4) en schrijft teksten voor Marlies Dekkers

Samen met: Justin Pate

Moeder: van Tigerlily Bella Grace (27 augustus 2007)

Fotografie: Brenda van Leeuwen, styling: Jana Boekholt, visagie: Bart Brom